پس از آن هانیه توسلی بیان کرد: به شخصه خیلی از فیلمهایی را که در آنها ایفای نقش داشتم قبول ندارم، به خوب یا بد بودن فیلم کاری ندارم اما نقشی که میخواستم و از خودم انتظار داشتم نتوانستهام بهدرستی بازی کنم و بازی در برخی فیلمها برایم قابل دفاع نیست.
یکی از رویکردهای تئاتر همواره نقد دولتمردان، صاحبان منصب و شرایط . خصایص اجتماعی بوده است. در ایران نیز این رویکرد همواره وجود داشته و ازجمله، چند سالی است که هم در زمان دولت محمود احمدینژاد و هم پس از آن، نمایشهای مختلفی در قالب آثار هنری به نقد آن پرداختهاند. در جشنواره کنونی تئاتر فجر هم آثاری چون «مفیستو» حضور دارند که علاوه بر رویکردشان، برخی بخشهایشان مستقیما در نقد آن دوران است.
نمایش «نفر دوم» روایتی از سی سال زندگی یک خانواده است. سی سال از خاطرات شخصی که اتفاقات سیاسی و اجتماعی روزگار هم ردی در آن بهجا گذاشته است. مهین صدری، نمایشنامهنویس و کارگردان این اثر، برشهایی از مهمترین حوادث ایران معاصر را از زمستان سال 1366 تا امسال یعنی 1396، از نگاه دو خواهر روی صحنه تماشاخانه ایرانشهر نشان داده است.
در میان آثار پاییزی تئاتر، چندین اثر با درونمایههای مشترک بر صحنه آمدهاند. نمایشهای «گالیله»، «بکت»، «شوایک» و «شیوه به قداست رساندن یک اعتراف کننده نامعتبر» نمونههاییاندکه در آنها کشیش، به عنوان یکی از شخصیت های اصلی، وکلیسا، خواندن دعا و اعتراف از صحنههای مهم و اصلی محسوب میشوند. تقابل و تضاد میان قدرت و دین، علم و دین، جامعه و دین به عنوان امری جایگزینی،قدرتی که کلیسا همواره از آن بهره می بردو بعضا رقابتی همسو بهقصد رسیدن به قدرت یا بازپسگیری آن،مضمون مشترکی در این نمایشهاست.
چیستا یثربی نویسنده و کارگردان تئاتر با اعلام اینکه تئاتر دچار نوعی آفت به نام سرمایه سالاری شده است، از حضور بازیگران سینما و چهره ها در صحنه های نمایش تئاتر سخن گفت.