در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۵۸۸ مطلب
دستاورد واقعی چیست؟ دستاورد را باید سیستمی تعریف کرد. مقایسه میان «ورودی» به سیستم و «خروجی» آن. همیشه باید ببینیم که ورودی به سیستم چه بوده؟ ادعاهای آن برای تبدیل این ورودیها به خروجی چه بوده؟ و واقعیت خروجیهای سیستم چیست؟ اضافه بر این منطق، هر حرف دیگری بیهوده و داعیههای اضافی است. برای نمونه دو خودرو را درنظر بگیرید که با توان و ظرفیت مشابه و حتی با قیمت یکسان تولید میشوند، اولی در هر ۱۰۰ کیلومتر ۶ لیتر و دومی ۱۸ لیتر مصرف میکند.
مشارکت بالا لزوما مساله ما را حل نمیکند. خیلی ساده میتوان مردم را به نحوی مجبور به شرکت کرد. یا این کارناوالهایی که در این دورهها در روستاها و شهرهای کوچک و بزرگ راه انداختهاند و شام و ناهار میدهند هم بیتاثیر در مشارکت نیست.
در اینجا میخواهم به دو شکستخورده مهم این جنگ اشاره کنم که شکست آنان تا این مرحله قطعی به نظر میرسد؛ یکی در غرب و یکی هم در ایران. ماجرای شکست دولتهای غربی در این جنگ غیرقابل انکار است، چون حمایتهای آنان از اقدامات اسراییل که کموبیش بدون قید و شرط هم بوده است، ربطی به اقدامات اولیه حماس ندارد و این حمایتها نهتنها با هیچ یک از ادعاهای حقوق بشری آنان جور در نمیآید، بلکه در نقطه مقابل آن قرار دارد.
یک چهره سیاسی اصلاح طلب در یادداشتی درخصوص تنشهای درونی جناح اصولگرایان، نوشت.
یک چهره سیاسی اصلاح طلب در یادداشتی به مشکلات مهم سیاستگذاری در ایران، پرداخت.
یک چهره اصلاح طلب در یادداشتی به نحوه نظرسنجی یک نماینده مجلس درخصوص حجاب، پرداخته است.
پدر مریم عبدی، گفت: هر چند هنوز بهطور رسمی علت بازداشت دخترم ذکر نشده اما برخی اخبار هم حاکی از آن است که دلیل بازداشت او مربوط به پرونده مهدی یراحی است.
عباس عبدی نوشت: به نظر میرسد که این نظام آموزشی کشور قادر به ترویج هیچ عقیدهای نیست. اگر میخواهید که دانشآموزان و دانشجویان طرفدار فلسطین شوند، چارهای ندارید جز اینکه نظام آموزشی رژیم گذشته را زنده کنید، چون برونداد آن نظام، افرادی ضد اسراییلی و طرفدار فلسطین و بهطور کلی طرفدار کل مظلومین عالم بود. واقعیت این است که این کار وظیفه هیچ نظام آموزشی نیست.
مریم عبدی، فعال مدنی و فرزند عباس عبدی صبح امروز توسط وزارت اطلاعات در منزل خود بازداشت.
بنیانهای عینی جنگ چند چیز است؛ اول تعارض منافع. دوم تغییرات جمعیتی، فنی، اقتصادی و فرهنگی که موازنه قوا را تغییر میدهد. سوم فقدان مرجع بیطرف و قدرتمند جهانی برای داوری کردن نسبت به اختلافات بر اساس قواعد موضوعه. البته صراحت و روشنی چنین اصول و قواعدی در سطح جهانی که هم مورد اتفاق باشد و هم مرجع قدرتمند و صلاحیتداری بر اساس آن داوری کند، وجود ندارد. پس از جنگ جهانی دوم و تشکیل سازمان ملل متحد قرار بود که این سازمان و در راس آن شورای امنیت چنین نقشی را ایفا کند.
