۲۷۰ مطلب
یک ماده زائد پروتئینی به نام تائو (tau درمغز وجود دارد که هم مقدار بیش از حد کم آن به سلولهای عصبی آسیب میزند و هم مقدار بیش از حد زیاد آن برای این سلولها سمی است و میتواند به بیماریهای تحلیلبرنده عصبی مانند آلزایمر بینجامد. پژوهشهای جدید حتی نشان میدهند که انجام آزمایش برای تغییرات تائو ممکن است روزی به پزشکان برای تشخیص زودرستر آلزایمر کمک کند.
عوامل خطرزا برای ابتلا به آلزایمر ارزشمند است. با این وجود، مطرح کردن این نظر که طبق مطالعه صورت گرفته فرو بردن انگشت در بینی که کلامیدیا پنومونیه را وارد بدن میسازد ممکن است خطر ابتلا به الزایمر را در انسان افزایش دهد ارزیابیای مبالغه آمیز است.
مینا کاویانی، کارشناس ارشد علوم تغذیه و مسئول آموزش همگانی انستیتو تحقیقات تغذیهای و صنایع غذایی کشور آلزایمر را یکی از شایعترین بیماریهای دوران سالمندی برشمرد که نوعی بیماری تخریب اعصاب است و با علایمی نظیر از دست دادن پیشرونده حافظه و عملکرد شناختی همراه است.
به طور گستردهای روشن شده که ارتباطات اجتماعی ضعیف مانند شبکههای ارتباطی کوچک، تعاملات کم و تنهایی عوامل خطرزای قابل تغییر برای زوال شناختی است.
اخیرا گزارش شده است که Lecanemab اثر کوچک اما قابل توجهی در کاهش زوال شناختی دارد. طبق مطالعات قبلی این دارو باعث افزایش سطح آمیلوئید بتا ۴۲ در مایع مغزی نخاعی میشود که با فرضیه پژوهشهای تازه مطابقت دارد یعنی آن که اتفاقا افزایش پروتئین آمیلوئید طبیعی میتواند مفید باشد.
به گفته محققان، زنان تقریباً دو برابر مردان در معرض ابتلاء به بیماری آلزایمر هستند، اما درک کمی از علت این بیماری وجود دارد.
آلزایمر، یک بیماری تخریبکننده عصبی است که با از بین رفتن تدریجی نورونها و سیناپسها در مغز مشخص میشود. یکی از دلایل اولیه بیماری آلزایمر، تجمع آمیلوئید بتا در مغز است که پلاکهایی را تشکیل میدهد.
به نظر میرسد که نتایج اولیه یک آزمایش دارویی سه مرحلهای مرتبط با آلزایمر نشان میدهد که داروی تازه پیشرفت بیماری را کُند میسازد.
«فرضیه بهداشت» نشان میدهد که محیطهای تمیزتر خطر ابتلا به آلرژی و بیماریهای خود ایمنی را با خود به همراه دارند. بهداشت این مناطق منجر به قرار گرفتن کمتر افراد آن در معرض باکتریها و ویروسهای مختلف میشود که میتوانند بر رشد سیستم ایمنی تأثیر بگذارند و مغز را در معرض التهاب مرتبط با آلزایمر قرار دهند.
آمارها نشان میدهد که تا سال ۱۴۲۰ بیش از ۲۵ درصد به آمار جمعیت سالمند اضافه میشود و رشد جمعیت سالمندی در کشور ابتلا به دمانس را نیز افزایش میدهد. در ایران پیشبینیها نشان میدهد تا سال ۱۴۳۰بیش از ۳میلیون بیمار آلزایمری در ایران خواهیم داشت.
