در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۲۷۰ مطلب
انتقاد من از مصدق اساسا ناظر بر این واقعیت است که زمامداری دو سال و چهار ماهه وی به زیان منافع ملی ایران تمام شد و شاید بدتر از آن، تیشه به ریشه مشروطه خواهی و حکومت قانون در ایران زد و خواسته یا نا خواسته غرب ستیزی مرتجعانهای را در کشور ما باب کرد.
محمدرضا یزدانپرست، روزنامهنگار و مجری تلویزیون، در تاکشوی «ای کاش»، درباره یک سانسور عجیب گفت: در بخش مرور مطبوعات از همکار خانمم میخواستم که سر روزنامه را بگیرد. بعد از چند روز، ناظرپخش تذکر داد که وقتی مجری دیگر، خانم است، نباید سر روزنامه را بگیرد. تهیهکننده به او گفت روزنامه، رسانه است، رسانا نیست، ولی قبول نکرد!
بحث سانسور در ایران قدمتی بس طولانی دارد، فارغ از شدت و حدت آن در دولتهای مختلف، اما موضوعی نیست که به امروز و دیروز مربوط شود. اما اگر بخواهیم به این موضوع مبنایی و ریشهایتر نگاه کنیم، سانسور در تعریف دقیق کلمه یعنی چه؟ سازوکار سانسور در کشورمان چیست؟ نگرانیهای سانسورچی چیست و چه تلاشی برای رسیدن به هدفش در این مسیر انجام میدهد؟ اصلا نسبت میان سانسور، هنر و رسانه با نهاد قدرت چیست؟ اعمال سانسور در جهان مدرن و عصر هوش مصنوعی چگونه است و آیا شدنی است؟ در میزگرد برنامه «خط فرضی» «سینما…
«ممیزی» یا همان «سانسور»، سالهاست کابوس سازندگان فیلم و سریالهاست و اتفاقات چند روز اخیر نشان داده که تلویزیون و شبکه نمایش خانگی هم فرق چندانی با هم ندارند؛ تنظیمگر یا ناظرِ هر مدیوم، به نسبت خطوط قرمزی که تعیین کرده، ملاحظاتی را بر محتوایی که منتشر میکند، اعمال خواهد کرد و در این مسیر گاه نظرات شخصی هم دخیل میشود.
کارگردان سریال «سرزمین مادری» از نواقصی که فصل دوم این سریال در هنگام پخش از تلویزیون دارد گفت و از مخاطبان برای این موضوع عذرخواهی کرده است.
رقص زندهیاد عزتالله انتظامی در فیلم «روز فرشته» سانسور شد.
داریوش مهرجویی در نخستین سالهای فعالیت خود به پیشنهاد یکی از دوستان پزشکش با بازدید از بخشی محلههای حاشیهای تهران متوجه وضعیت هولناک تجارت خون شد و تصمیم گرفت مستندی درباره این فجایع بسازد.
فیلم منتشر شده از سانسور قیمت رهن خانه در بازپخش سریال «پدر سالار» در صداوسیما بازتاب گستردهای در اینستاگرام داشته است.
اگر زمانی دولتها و مقامات مذهبی کتابها را سانسور میکردند؛ امروزه شرکتها نیز به این فهرست اضافه شدهاند.
«گیجگاه» به کارگردانی عادل تبریزی، یکی از کمدیهای متفاوت سینمای ایران است که پس از رونمایی در سیونهمین جشنواره فیلم فجر، به مدت ۳ سال در صف ورود به چرخه اکران عمومی منتظر ماند!
