شی در همان دامی افتاد که دیکتاتورها را در طول تاریخ به دام انداخته است: او بیش از حد دست به کار شد. او بیش از هر رهبر چینی دیگری از زمان «مائوتسه تونگ» قدرت را در دستان خود متمرکز کرده و به قدری به طور کامل بر چین مسلط شده که او را «رئیس همه چیز» مینامند.