این مسجد در زمان طراحی و ساختش به موضوعی برای بحث و جدلهای گسترده در جامعۀ معماری ایران تبدیل شد؛ ساختمانی بدون گنبد و مناره که به کلی با تصورات معمول دربارۀ «مسجد» فاصله داشت و به همین دلیل باعث طرح پرسشها و مباحث زیادی دربارۀ نقش معماری در پاسخگویی به نیازهای زمانه و حفظ اصالتهای فرهنگی شد.
