در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۹۶ مطلب
معاون رئیسجمهور در امور زنان و خانواده گفت: همه مردم باید آگاهی خودشان را دراینباره بالا ببرند و بدانند که کدامیک از رفتارهایشان وقتی بروز پیدا میکند، منجر به خشونت علیه زنان میشود. مردان فکر میکردند اگر به زنی متلک بیاندازند، فقط صرفاً یک شوخی است اما برای یکزن، این موضوع یک صدمه بزرگ روحی است.
مسئله این است که در جامعه امروزی معنا و مصادیق خشونت گسترش یافته است و حکومت و جامعه ایران هم باید در حدود متعارف به این تحولات احترام بگذارد. بهویژه که پیشتر با بسیاری از آنها از طریق کنوانسیونهای بینالمللی موافقت کردهایم.
استفاده از سلطه جنسیتی نشانههای یک سیستم بیمار است؛ سیستمی که از مردان، انسان نمیسازد، ابزار میسازد؛ ابزاری برای دوام قدرت و برای بازتولید خشونت. خشونت علیه زنان، محصول مردان «بد» نیست، محصول تعریفی مخرب از «مرد خوب» است.
انسانشناس و پژوهشگر حوزه جنسیت گفت: در شرایطیکه فراتحلیلها نشان میدهند چیزی بیش از ۶۰ درصد زنان ایرانی در طول زندگی مشترک، دستکم یکبار خشونت خانگی را تجربه کردهاند، سکوتنکردن و نامگذاری خشونت، خود یک عمل سیاسی است. در ایران، ۲۵ نوامبر همچنین فرصت اتصال تجربه زنان «عادی» با چهرههای نمادین خشونت دولتی است.
شیرین احمدنیا گفت: مهمترین مشکل ما دسترسینداشتن به بانکهای اطلاعاتی و پژوهشهاست. روی نتیجه پژوهشها مهر محرمانه میخورد و نمیشود از آنها استفاده کرد.
فعالان اجتماعی معتقدند کاش قانون «حفظ کرامت و حمایت از زنان در برابر خشونت»، بازدارندگی بیشتری داشت که حداقل به واسطه ترس از مجازات، افراد به خشونت در حق زنان دست نمیزدند. انگار چون میدانند که هیچ مجازات و سختگیریای در انتظارشان نیست، هیچ ترسی از انتخاب خشونت و قتل ندارند.
لایحهای که با عنوان «تأمین امنیت زنان در برابر خشونت» از بیش از ۱۳ سال پیش در حال تدوین و اصلاح است، همچنان به تصویب نهایی نرسیده و سرنوشت آن نامعلوم است.
پدیده زنکشی صرفاً اشاره به یک قتل منفرد ندارد، بلکه نمایانگر سلسلهای از خشونتها، نابرابریها و بیعدالتیهای انباشته در جامعه ماست که درنهایت به حذف فیزیکی یک زن منتهی شده است.
در عرصه سیاست، زنانیکه میخواهند حقیقت را فریاد بزنند، بارها و بارها بهخاطر ترس از قدرت و نفوذ متجاوزان، مجبور به سکوت شدهاند. تنها یک کلیشه در برابر این ظلم وجود داشته است؛ «هیس دخترها فریاد نمیزنند.»
خشونت همسر فقط به ضربوشتم یا آسیب جسمی محدود نیست. در واقع، بیشتر زنان ابتدا از طریق شکلهای ظریفتر خشونت آسیب میبینند.
