سرکوب خوشحالی شجاع، شکاری، کاظمیان و بیرو؛ این هیجان اندک را هم نکشید!

حالا که حدود 48 ساعت از بازی تراکتور و پرسپولیس در جام حذفی گذشته شاید بتوان با احساسات فروکش کرده و منطق بیش‌تر به این مسابقه نگاهی انداخت. جایی که شاهد افت‌وخیزهای فراوانی بودیم و یکی از بهترین ضربات پنالتی تاریخ فوتبال ایران در آن رقم خورد. 22 اقدام به دروازه صورت گرفت که 15 مرتبه توپ به تور چسبید و هفت مرتبه بازیکنان ناکام بودند و گلرها در پنج مورد با واکنش‌های خود مانع از گل شدند. تیم پایتخت‌نشین کار را در پنالتی‌ها بهتر آغاز کرد و در آستانه پیروزی هم قرار گرفت اما نهایتا قافیه را به تی‌تی‌ها باخت و وداعی زودهنگام با این مسابقات داشت. در این میان خوشحالی و کری‌خوانی بازیکنان تبدیل به اصل ماجرا شد و در کنار مسائل داوری، واکنش‌های زیادی را به سمت خود جلب کرد. اما آیا واقعا نیاز بود؟

هیجانات فوتبال را از فوتبال نگیرید

فوتبال ایران در صف امراض پرتعدادش از درد کم‌هیجانی رنج می‌برد. فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ به طرق مختلف با تصمیم‌های‌شان سعی بر این دارند تا سکوها را در خالی‌ترین وضعیت قرار دهند و مسابقات را در انتهای بی‌ذوقی برگزار کنند. نامرغوبی زمین‌ها، نوع نگاه مربیان و کیفیت بازیکنان نیز دست به دست هم داده تا خروجی کار، چنگی به دل نزند. اگر نگاهی به میانگین گل‌های ردوبدل شده و حواشی کسل‌کننده و نخ‌نمای بیرون از زمین بیندازید متوجه ماجرا می‌شوید. حالا اگر اهالی واقعی فوتبال و دوست‌داران این رشته بخواهند اندک هیجان موجود را بیش از اندازه شماتت کنند، ضربه پایانی به پیکر رو به احتضار آن وارد خواهد شد. واکنش شدید به خوشحالی‌ و کری‌خوانی بازیکنان به هنگام ضربات پنالتی نمونه عیان افراطی‌گری است که خارج از محیط هواداری به آن پرداخته می‌شود و شکلی نگران‌کننده به خود گرفته است. بار دیگر رسانه‌ها به جای تاثیرگذاری، تحت تاثیر اتمسفر احساسی حاکم قرار گرفته‌اند .

یک مسابقه فوتبال بین 2 تیم مدعی، جو ملتهب سکوها، ضربات پنالتی، با کلی داستان قدیمی بین بازیکنان و مربیان، طبیعی است که اصطکاک خواهد داشت و بروز دادن حس‌وحال‌های لحظه‌ای با کمی شیطنت، دقیقا همان چیزی است که فوتبال را متمایز می‌کند. همین‌جا باید به این مساله اشاره داشت که ماجرای فحاشی روی سکوها کاملا جداست و اتفاقا نکته تاریک این دیدار، الفاظی بود که علیه کریم باقری و دیگر اعضای پرسپولیس به کار برده شد. یک سیکل معیوب که مدت‌هاست جریان دارد و محدود به این مسابقه و بازی قبل و اتفاقاتی که برای بیرانوند رخ داد، نمی‌شود و سرانجام باید روزی مقابل آن ایستاد.

بازیکنان خارجی آری، داخلی‌ها هرگز!

نگرش بدبینانه به فوتبال ایران باعث شده تا هرگونه رفتاری از سوی اهالی آن با واکنش منفی مخاطبان روبرو می‌شود. بارها در فوتبال روز دنیا شاهد حرکات شیطنت‌آمیز از بازیکنان بزرگ جهان بوده‌ایم که مثلا پس از گل‌های‌شان با خوشحالی‌های خاص سعی داشته‌اند خشم خود را نشان دهند، برای تیم رقیب و هوادارانش کری بخوانند و یا پاسخی به خوشحالی بازیکن حریف نشان دهند. عیان‌ترین نمونه‌اش خوشحالی‌های مسی و رونالدو در ال‌کلاسیکو بود.

فوق ستاره آرژانتینی بارسا یک بار پیراهنش را مقابل دیدگان هواداران لوس‌بلانکوس به نمایش گذاشت و در بازی بعدی CR7 همین کار را در ورزشگاه نیوکمپ انجام داد. این شیطنت‌ها جزو شیرینی‌های فوتبال است که نباید چندان روی آن متمرکز شد. همه‌چیز در داخل زمین رخ می‌دهد و جایی برای دلواپسی بیش از اندازه نیست. حساسیت بیش از حد باعث می‌شود تا مسئولانی که علاقه چندانی به این هیجان موجود ندارند، با آرای عجیب و تصمیمات عجیب‌تر، به رفتارهای گازانبری ادامه دهند. 

کاظمیان، شجاع، شکاری، بیرو و دیگران

محمدامین کاظمیان پس از گل کردن پنالتی‌اش خوشحالی معروف خود را با چاشنی بیش‌تر انجام داد. سپس نوبت به شجاع خلیل‌زاده رسید تا توپش را به سقف دروازه پرسپولیس بفرستد و خوشحالی بازیکن پرسپولیس را به طور بزرگ‌نمایی‌شده‌ای تکرار کند. چند لحظه بعد رضا شکاری، بیرو را فریب داد و پس از نگاه به این سنگربان باتجربه که سعی داشت تمرکز بازیکن اسبق تراکتور را بر هم بریزد، لوگوی تیم جدیدش را به حاضرین در ورزشگاه نشان داد و بوسید. گلر شماره یک تیم ملی نیز پس از مهار سومین پنالتی‌اش و قطعی شدن پیروزی، مقابل کنعانی که 2 مرتبه رقص معروف و همیشگی‌اش را در جریان بازی و پنالتی‌ها نشان داده بود، شادی مفرطی را به اجرا دربیاورد؛ همین!

پشت خیلی از این خوشحالی‌ها فارغ از اتفاقات لحظه‌ای، ماجراهایی نفهته بود. شجاع و بیرانوند، چندین سال است که توسط هواداران پرسپولیس به عنوان چهره‌ای منفور شناخته می‌شوند و دور از ذهن نبود که بابت غلبه بر این تیم خوشحالی چند برابری داشته باشند. در سوی مقابل رضا شکاری نیز خاطرات تلخی از تبریز داشت و بر سر قراردادش با مدیریت باشگاه به مشکل خورد و نشان دادن چنین خوشحالی‌ای غیرمنتظره نبود.

قصه صفحات هواداری و خبرنگاران منتسب به باشگاه‌ها مشخص است. آن‌ها سعی دارند برای جذب و راضی کردن مخاطبان‌شان محتواهای زیادی تولید کنند که مطابق با ذائقه آن‌ها باشد. همین حالا در صفحات مربوط به پرسپولیس رضا شکاری ستایش می‌شود و این اتفاق در کانال‌های مربوط به تراکتور برای شجاع خلیل‌زاده رخ می‌دهد. در روی دیگر سکه این بازیکنان توسط هواداران رقیب به سختی مورد هجمه قرار گرفته‌اند که نقش شجاع پررنگ‌تر از بقیه است.

او پس از جدایی جنجالی‌اش از پرسپولیس وارد یک رابطه پر از خشم و نفرت با هواداران پرسپولیس شد و مدل رفتاری‌ و شخصیتش نیز تنور این نفرت را داغ نگه داشت و حتی باعث شد تا بر تعداد مخالفانش افزوده شود. اما با این اوصاف به نظر نمی‌رسد خلیل‌زاده در جریان بازی اخیر کار عجیب و غیراخلاقی‌ای انجام داده باشد که بخواهد با برخوردی بزرگ و شدید مواجه شود.